XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Teoria honek kolisioaren deskripzio zehatzagoa egiten du; horretarako konplexu aktibatuaren egituran oinarritzen da.

3.6.- ERREAKZIO-ABIADURAREN FORMULAZIO TERMODINAMIKOA.

Komenigarria da erreakzioen konstante zinetikoak funtzio termodinamikoen bidez adieraztea, bereziki disoluzioan gertatzen diren erreakzioetan.

Zergatik? Ba, likido-fasean partizio-funtzioan kalkulua oso zaila delako.

Hasierako erreaktiboen eta konplexu aktibatuen artean gertatzen diren orekak adierazteko funtzio termodinamikoa eta partizio-funtzioak erabil daitezke; hain zuzen ere, abiadura-konstanteen itxura edo forma termodinamikoa egite horretan oinarritzen da.

Aipatutako prozesuaren oreka-konstantea honela definitzen da: .

konplexu aktibatuaren partizio-funtzioa da, baina ere konplexu aktibatuaren partizio-funtzio dela esan da.

Bi partizio-funtzioen arteko ezberdintasuna hauxe da: -k, konplexu aktibatua energia potentzialaren langan zehar pasatzean, oso arina den bibrazioa egiten duela kontsideratzen du; aldiz, -k translazio askea bezala kontsideratzen du.

Beraz, (3.50) espresioan -ren ordez -k azaldu beharko luke.

Hau dela eta, oreka-konstantea, mota berezikoa dela esan daiteke nahiz bi partizio-funtzioak ( eta ) berdinak izan langaren luzera -ren bidez definitzen denean.

Konplexu aktibatuak era honetan definitzen badira, erreaktibo eta konplexu aktibatuaren arteko orekaren benetako konstantea dela esan daiteke.

Bestalde, (3.50) ekuazioa eta .